کد مطلب:48230 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

آياتي كه پيرامون بت پرستي و ضررهاي آن در قرآن آمده است را بنويسيد.

براي شروع بتپرستي تاريخچة دقيقي را نميتوان نشان داد; قرآن كريم از بتپرستي قوم و مردم زمان حضرت نوحغ خبر ميدهد و ميفرمايد: وَ قَالُواْ لاَتَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمْ وَ لاَتَذَرُنَّ وَدًّا وَ لاَسُوَاعًا وَ لاَيَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْرًا; (نوح، 23) و گفتند: زنهار، خدايان خود را رها مكنيد و نه ودّ را واگذاريد و نه سواع و نه يَغُوث و نه يعوق و نه نسر را.

طبق برخي روايات، بتپرستي قبل از حضرت نوحغ سابقه نداشته، بلكه قوم حضرت نوح آن را به وجود آوردند، و مسأله از آنجا سرچشمه گرفت كه در فاصله زمان حضرت آدم و نوحمردان صالحي بودند كه مردم به آنها اظهار علاقه ميكردند، شيطان از علاقه مردم سوءاستفاده كرد و آنها را تشويق كرد كه مجسمة آن بزرگان را بسازند; ولي چيزي نگذشت كه نسلهاي بعد رابطه تاريخي اين موضوع را فراموش كرده و تصور نمودند كه اين مجسمهها موجودات محترمي هستند كه بايد مورد پرستش قرار گيرند و به اين ترتيب به پرستش بتها سرگرم شدند. رؤساي آن مردم، گفتند: از خدايان و بتهاي خود دست بر نداريد و به خصوص روي پنج بت تأكيد كردند و گفتند: بتهاي ود، سواع، يغوث، يعوق، نسر را هرگز رها نكنند.(ر.ك: تفسير نمونه، آيةالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 2، ص 214، ج 25، ص 82، دارالكتب الاسلامية.)

بت پرستي از جهاتي در جامعه بت پرستان ماية مودت بود ; از آن جمله:

1. پرستش بت براي هر قوم و قبيلهاي به اصطلاح رمز وحدت بود; زيرا هر گروه بتي براي خود انتخاب كرده بود; چنان كه در مورد بتهاي معروف جاهليت عرب (لات، عزي و...) نيز نوشتهاند كه هر يك از آنها به اهل شهر يا قبيلهاي تعلق داشت.

2. پرستش بتها پيوندي ميان آنها و نياكانشان ايجاد ميكرد; لذا غالباً عذر ميآوردند كه اينها آثار نياكان ماست و ما از آنها پيروي ميكنيم.

3. سران كفار، پيروان خود را دعوت به پرستش بتها ميكردند و اين حلقة اتصالي بين سران و پيروان بود.(ر.ك: تفسير نمونه، ج 16، ص 246 - 247.)

قوانين و اعتقادات بت پرستان;

برخي از قوانين و اعتقادات خرافي بت پرستان كه قرآن مجيد به آنها اشاره كرده است، عبارتند از:

1. بدون قيد و شرط، تسليم آداب و رسوم خرافي نياكان خود بودند. (مائده، 104 ; نجم، 23)

2. سوار شدن بر برخي چهارپايان را حرام كرده بودند. (انعام، 138)

3. دربارة برخي چهارپايان ميگفتند: اگر بچهاش زنده متولد شده مخصوص مردان باشد; ولي اگر مرده متولد شود، همه (مرد و زن) در استفاده از آن مساويند. (انعام، 139)

4. به خاطر بتها گاهي فرزندان خود را قرباني مينمودند و يا نذر ميكردند كه اگر فرزندي نصيبشان شد، آن را براي بت قرباني كنند. (انعام، 137)

5. از زراعتها و چهارپايان خود، سهمي رابراي بتها قرار داده بودند. (انعام، 136)

و...